1001 gedichten om te lezen!
En het gras
dat bloeide
in de tegenslagen van de wind
genoot van de zon
die als verheldering kwam
na de maan.
En de wolken die dreven
het geluk weg
lieten de tranen achter
blinkend in mijn haar
Maar jouw handen
die mij liefkoosden
zijn verkild, en verouderd
streel me, en vermoord me
het is de wind
die zijn schuld vindt
op het ‘o zo groene’ gazon.
(Nog geen stemmen) Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
Laat wat van je horen