Schaduw van mijn vogelvlucht

Nog lang niet klaar met al mijn taken,nog zo vaak bij jou te willen zijn.
Maar het verbod om dit alles af te maken, maakt mijn ziel afgepeigerd klein.
De gedachte jou hier achter te laten, scheurt mijn hart nog dieper dan voorheen.
Mijn gevecht wat nooit heeft mogen baten, onze hoop die meedogenloos verdween
En het huilt van binnen nog harder,dan het ooit van buiten huilen doet.
Maar toch mag ik nooit verzwakken, want niet ik, maar jij die verder moet.

De tijd die nog rest in deze dagen, stop ik weg heel ver bij ons vandaan.
Zodat jij nooit meer naar die tijd hoeft te vragen en wij nog even voor eeuwig bestaan.
Elk moment wat vanaf nu gaat verschijnen, hou ik vast met al mijn grootste macht.
Daar het vuur van onze liefde nooit zal verdwijnen, geef ik jou mijn allerlaatste kracht.
En alle troost die jij ooit hebt gegeven, schenk ik nu veelvoudig terug aan jou.
Omdat de wreedheid waarmee we leven,mij nooit mag stoppen, dat ik van je hou .
Leg nu maar al jouw tranen in mijn hand naast die van mij.
Dan zijn ze van ons samen en leg ik er al mijn liefde bij.
Ik sluit jou diep in mijn armen en hou je dicht tegen mij aan.
Om al dat koude te verwarmen, al die pijn van verdriet tegen te gaan.

En als ik straks niet meer hier ben, kijk dan daar hoog in de lucht.
En weet dat jij altijd mag schuilen … in de schaduw van mijn vogelvlucht.