Stapels pillen liggen klaar
Voor wanneer het nodig is
Maar nu nog niet
Niet zolang mijn ouders
hier op aarde zijn
Zij gaven mij zoveel
Hun lijden doet mij pijn
Ik wil dat ze gelukkig zijn
En geloven dat ik gelukkig ben
Hoe wreed het leven is
De pijn die ik vanbinnen voel
Onbeschrijflijk lijden in mijn hoofd
Terwijl ik de wereld
mijn glimlach toon
Tranen probeer ik te verdringen
emoties door medicatie weggestopt
als een robot zonder
lach en zonder traan
doorsta ik het leven
langs de dagen heen
Toneelspel alle dagen
als de avond komt, doodmoe
zijn zoals ik ben
ik wil zo graag zijn
wie ik werkelijk ben.
Laat wat van je horen