Reunie

De titel zegt het al:
Een weerzien na bijna 30 jaar met m’n eerste liefde. Dit gedicht is inmiddels alweer 17 jaar oud.

REÜNIE

Heb je ’t koud?, vroeg je bezorgd
Ik knikte bibb’rend “Ja”
En voor ik het wist, zat ik in je jas
‘k Wist plotseling weer, hoe vertrouwd je was
Na bijna 30 jaar..

’t Was maar heel even, maar niettemin
’t Gebaar heeft me ontroerd
Want je hebt, zonder dat je het wist
Even naar m’n jeugd ontvoerd
Ik was weer even zestien
Jij de held van al mijn dromen
Wij zaten weer even in jouw montycoat
te schuilen onder bomen..

Na 30 jaar weer voor een deur
Niet meer zo onbevangen
Veel onuitgesproken vragen
En een zoen op elkaar’s wangen
“Rij je voorzichtig?”..zeg ik nog
Wat mat lach je me toe
En terwijl je naar je auto loopt
Denk ik:”Mijn held is ook wat moe”..

Mij ontroerd onze verlegenheid
Om die beroering met een andere tijd
Zo misplaatst lijkt terughoudendheid
In naam van leeftijd, van volwassenheid
In naam der solidariteit…