Princes

Laat de dag voorbij gaan en de nacht vallen zodat de maan weer mag opkomen en je ogen haar mag verlichten van de sombere duisterekleur tot een schitterende grote ster met alle kleuren die je hart wenst, opdat de mensen die liefdesloos zijn weer hoop mogen zien in die engelachtige ogen van jouw alleen maar door naar de maan te kijken.

Laat de zon zijn hitte vurig stralen, terwijl je tussen de rozen en de violette wandelt, zodat elke druppel van je zoete lichaam als waterval mag fungeren voor de dorstende bloemen.
Zie ze lachen en bloeien die bloemen zodra ze jouw aanwezigheid voelen.

Laat de bergen toch heel, laat ze aub toch niet omvallen van je geheel, want de menigte
is zoveel dat ze de bergen op willen voor jouw schone geheel.

Zie daartussen de menigte bijna op het top van de berg, zie ik alweer dat jongentje zuigend aan zijn duim van de honger? Wil nog niet eens naar huis voor wat voedsel om de pijn van zijn binnenste door de honger te stillen, maar houdt zich staande om toch nog te genieten van je warme aanblik en je zeldzame verschijning.

De jongen worstelt zich naar de top van de berg, en roept vandaar naar zijn moeder, mama mama, kijk. Daar is de mysterieuse prinses die wandelt dansend ons nederige dorp in alweer.

Zeer slechtSlechtRuim onvoldoendeOnvoldoendeTwijfelachtigVoldoendeRuim voldoendeGoedZeer goedUitstekend (Nog geen stemmen)

Laat wat van je horen

*

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten