Zo ineens was jij niet meer daar
immens verdoofd, is dit echt waar
Ons afscheid, ruw verstoord
toch heel plotseling, géén enkel woord
Nog vele vragen, een sluimerende pijn,
zaken die vaak moeilijk te begrijpen zijn
En dan, als ’t leven voelt als lijden,
komt iemand je bevrijden
Maar het is goed zo Pa,
jou treft géén enkele blaam
Dit wilden we nog zeggen,
jij hebt ontzettend je best gedaan
Voorgoed verlost, eindelijk vrij
De grote reis begint,
verdrietig, maar voor jou heel blij.
Laat wat van je horen