Pijn en droevenis

Ik ben buiten,het is nacht
Dit had ik eigenlijk niet verwacht.
Ik wil naar binnen het is koud,
Ik voel me naar en benauwd.

Een kleine ruimte slokt me op,
Ik krijg de wereld op mijn kop.
Achter me staan wolven,
Die verdwijnen in de golven.

Ik stort neer, ik hoor gepraat
Ik lig languit op de straat.
Ze vragen hoe het gaat,
Ik voel me naar en kwaad.

Alles donker, alles weg.
Een zware stem zegt,jij hebt pech.
Nu snap ik wat het is,
Pijn en droevenis.

Jij was alles in mijn hart,
Nu is alles leeg en zwart.
Ik had gedacht dat ik je zag,
Met je mooie lieve lach.

Ik voel een steek in mijn arm,
Ik heb het koud en ook weer warm,
En stem roept in mijn hoofd,
Maar ik voel me nog verdoofd.

Dan is het licht en is het voorbij,
Ik zie jou en jij ziet mij.
Het was een droom wat een geluk,
Maar nog steeds is alles stuk.

Een onoplosbare puzzel in mijn hart,
Met een einde en geen start.
Ik snap nu wat het is.
Alleen pijn en droevenis.