Pensioen

Ik heb vele lange jaren
hard gewerkt gelijk een paard.
Ik verdiende een pensioentje
en ik heb nog wat gespaard.
Ik woon nu in een kleine villa
Met een tuin en een plantsoen
En nu ga ik heerlijk rusten
Omdat ik niets meer heb te doen.

“Ik werk door”, zei toen mijn vrouwtje
“Ik wordt nooit gepensioneerd
’t Is niet meer dan recht en billijk
Dat je mij wat assisteert”.
En nu kan ik koffie zetten
En ik was, ik strijk, ik boen,
‘k Dek de tafel en was de kopjes
Omdat ik niets meer heb te doen.

En ons allerliefste tuintje
Dat moet worden uitgebuit
“Doe het zelf”, zei toen mijn vrouwtje
“Dat spaart ons een tuinman uit”.
En nu sta ik maar te spitten
En zaai wortel en meloen
Ik heb de blaren in mijn handen
Omdat ik niets meer heb te doen.

Als mijn kleinzoons zich vervelen
Doen ze niets dan kattenkwaad
“Ga naar opa”, zegt hun mamma
Die weet met zijn tijd geen raad.
Ma en oma gaan de stad in
En verteren mijn pensioen
En dan speel ik Indiaantje
Omdat ik toch niets meer heb te doen.

Ik heb een kippenhok getimmerd
En fok de kippen met geduld
Maar de eieren zijn niet lekker
En mijn vrouw zegt: “Da’s jouw schuld”
’s Avonds lees ik u het boekje
“De verzorging van het hoen”
Tot ik doodvermoeid in slaap val
Omdat ik niets meer heb te doen.

Ik ben een daghit, ik ben tuinman,
wasvrouw, werkster, keukenmeid
Kippenboer en gouvernante
Alles voor de aardigheid.
Ik loop te zweten en te zwoegen
Met een hoofd als een pioen
Ik ben ziek en overspannen
Omdat ik niets meer heb te doen.