Het is weer Pasen,
We vieren dan de
opstanding
uit de dood,
Eerst gaat daar verraad
en lijden aan vooraf,
Dat wordt vaak vergeten,
Want het is toch feest?
Het is weer Pasen.
Op weg met de doornen kroon,
Een kruis naar de plek waar,
De mensheid gered moet worden.
Tussen een mensenmassa door,
Loopt Jezus zijn eenzame weg,
Alleen een landarbeider
moest het kruis dragen.
Op de Schedelplaats werd Jezus,
Door mensenhanden
aan het kruis genageld,
Een enkeling liet een traan om Hem.
De duisternis was al ingevallen toen Jezus de Geest gaf,
Hij werd in linnendoeken gewikkeld, In een rotsgraf gelegd,
Een zware steen werd er voor gerold, Om het graf af te sluiten.
Het is weer Pasen.
De steen is weg,
het graf is leeg,
Hij die leeft is niet
meer onder de doden.
Zo is het Paasmorgen geworden.
De duisternis heeft plaats gemaakt voor het Licht.
We vieren dat de dood is overwonnen,
Weer hoop op een nieuwe
toekomst gegeven.
De zon gaat op
en met de zon ook de hoop,
Maar als de zon weer onder is gegaan,
Hebben wij die dag iets
geleerd van onze zonden?
De bladeren aan de boom
zijn al verkleurd.
Pasen is voorbij,
volgend jaar vieren we weer Pasen.
Laat wat van je horen