Ouderlijk huis

Verleden,
verweerd en geleden in weer en wind
De stenen van de Semois,
Vresse en Orchimont.
De muren van de buren waarop wij klommen,langs groene klimop omhoog.
De langgerekte blauwe slierten luchten met hun zomers en vlekkeloos betoog.

De spade van grootvader
die vertelde over boerken aas.
Zelfs de bruine buurman Muiter niet meer tussen zijn worteltjes en tomaatjes slaatjes te vinden.
De bruine buurman is dood.
Vader werd zijn genoot.
Bomen,van klater-hout,
ontworteld en geveld.
Zelfs de frisse meiklokjes
hun dagen geteld.
Hond van trouw,Loekie,
rust hier in de hof al jaren
onder de zoden,
Dicht bij de spinnenstal waar ooit kabouters en paddestoelen leefden.
Het geluid van ’t ravotten
is er een van doden.
Verstrooid zijn zij zoals de oude professoren.
Weerwerk is zindeloos en o zo zinnenloos.Verloren.
’t waskotje voor des zaterdags,
allen een na een in dezelfde kuip.
Bonanza of Star Trek.
Het is zo moeiteloos gekraakt.Wij.
Duiventillen gillen van leegte,
met de grond gelijk gemaakt.
Met de grond gelijk gekraakt.
Alleen de melkman komt nog even voorbij.
De laatste mezen en vinken
verdwenen op slag.
Roodborstjes en winterkoninkjes ontbreken hun lach,onderbreken
nooit meer de dag.
In schimmige schaduwen zie ik ons voetballen in de lange gang en vechten op de trap.
Het hooggebergte.
Ouderlijk huis,Kapellestraat,
palmbier vlugvlug drinken
en patatten rapen, zwarte kolen ophalen,
de onwelriekende dreef beneden
na de regelrechte regen.
Boven de winterse wafelbak en op de stoof een kastanjeplof.
brandhout bij de vleet.
Bij mijn vaders stervensdag is dit wat ik nooit meer vergeet.