Oud zijn

De jaren zijn vervlogen

nooit meer als voorheen

de rimpels en gebreken

het is soms dat ik ween.

M’n geest het is nog helder

m’n lijf het wil niet meer

herinnering naar vroeger

beleef het telkens weer.

Dit afgematte lichaam

ooit zo sterk, vol kracht

het echt niet meer kunnen

ik ben zo ontmacht.

Hoelang gaat het nog duren?

de uren staan niet stil

ik ga door want ik heb moed

het breekt nog niet m’n wil.

Oud zijn zegt men is een deugd

maar nu doordringt het feit

dat ik niet meer alles kan

maar ik heb geen spijt.

M’n leven was volwaardig

met liefde soms een traan

geluk gekent echt ik besef

dat ik heb bestaan!