Onzekerheid bij beide

Zingen helpt nog minder dan fluiten
in een duistere steeg,
Ik ben bang in het donker,
mijn stem klinkt zo leeg.
Schreeuwen helpt nog minder dan fluisteren bij haar,
Ze wil niet luisteren,
elke zin begint met een maar.
Misschien is liefde wel
als een donker bos
Onzeker ben ik bij beide,
dus laat mijn hand niet los
Misschien moet ik dan maar schreeuwen tegen de donkere bomen,
Of hen fluisteren over mijn dromen
Waarin je mijn hand nooit laat gaan,
Misschien moet ik minder misschien gebruiken,
Minder naar mijn dromen duiken,
en gewoon durven in het donker te blijven staan.