Luisterend naar het monotone luiden van de klokken
In stoffige torens van kerken,
maar half zo hoog als vroeger
Zie ik zombies hun huizen verlaten
Verstand op nul met strakke gezichten verstard door schuld
Om steeds opnieuw versleten woorden aan te horen
Van mensen die slechts anderen citeren
Om daarna opgelucht doch onveranderd naar huis terug te keren
Oh mensenkind, ontwaakt!
Wordt het eindelijk niet eens tijd
Dat gij uw godsdiensten verzaakt?
Laat wat van je horen