Verwoestend land
passeert als dromen van zand
de kinderhand
glijdend in de tijd van nu.
Verbijstering kleedt de aarde aan
het kind geknield in zijn spel
kijkt omhoog.
Vragende ogen verborgen traan
hoe zal zijn spel nu verder gaan
De dromenogen zijn verscheurd
door vogels met agressie
die met een donderend geweld
zijn wereldje heeft zwart gekleurd.
De mensen waar hij zo van hield
moesten onder dwang
gebonden en mishandeld mee
en werden verderop geveld.
De pijn geslagen in zijn denken
is een krater van verdriet.
De harmonie van rust en vrede
die zijn horizon verliet
maakt plaats voor angst
en het niet weten
of zijn spel nog verder gaat.
Laat wat van je horen