Ogen als kristallen

Ogen als kristallen.
Een vriendelijke lach.
Een zacht gezicht.
Daar…voor me zie ik het staat.
Geweldig…stralend…
Net zo stralend als de zon .
Helder…niets verborgen…staat het daar
Ik sta versteld…
Nog nooit eerder had ik zo iets wonderbaarlijks gezien.
De liefde die het uitstraalt.
De rust die het je bezorgt.
Elke dag…
Zie ik het staan…op dezelfde plek.
Maar dan…die ene dag…
Het was er niet meer…en de dag daarna.
Het was er niet meer…nooit meer…
Het werden zwarte, mistige, dagen
Waar was het…
Het leven moest door…op de gewone manier.
Ik kwam alles tekort…
Ik wist het niet meer…
Tot ik het in de verte zag staan…
Doodgewoon…maar toch anders…
Wat ik zag kon ik niet geloven…!