Nu ik verdwijn

Levensweg zo lang en toch zo kort
Het begint vanaf je uit het dodenrijk wakker word
Je loopt door mist en je ziet niet in de toekomst
En ook niet in het verleden
Wat je hebt geleden
Je komt iemand tegen
Het is al lang vergeten.

Soms spoorloos willen zijn
Weg voor al die pijn
Voor al dat verdriet
Hier blijven? Nee,
dat wil ik liever niet
Licht komt op.

Nieuwe dag, nieuw begin
een nieuw moment
iets dat iedereen wel kent
Ik haal het mes over mijn pols en
Ik loop zonder gedachten het licht in
Vergeet het leven en het stopt zoals het punt aan het einde van een boek aan die zin.

Ik bedenk nu pas
nu ik verdwijn
Dat ik nooit meer
verdrietig zal zijn.