Het was alsof wij nooit weg waren geweest
en het nog net zo zoet was als in het begin,
Waar jou hand voorzichtig geplaatst op mijn knie rustte
waande ik me weer in een wereld met jou,
terwijl jij troost zocht op mij schouders,
deed ik mijn ogen dicht, en ademde heel voorzichtig met je mee.
De manier waarop mijn handen over jou rug gleden
zoals ze dat al vele malen daarvoor hadden gedaan,
en hoe je keek naar mij terwijl je me de dingen vertelde
die ik al zolang wou horen.
De dingen die ik moest horen, streken neer op mij
kalm en zelfbewust, dromend misschien,
keek ik terug naar jou
hoe groot ik me voelde de momenten daarvoor
nu leek er niks meer van me over,
hoe of wat te doen, wist ik niet meer
en ik kon alleen maar kijken,
in de diepte van jouw grijs blauwe ogen
leek ik verloren zoals ik nog nooit was geweest,
daar waande ik me een weg terug naar het verleden
waar het was alsof wij nooit weg waren geweest
en alles nog net zo zoet leek als in het begin…
Laat wat van je horen