Nog nooit zo alleen gevoeld

Soms zegt men dat je
nooit alleen staat.
Maar ik neem dat nu in gedachten.
Omdat ik nu niet weet waar het heen gaat.
En wil niet meer langer wachten.

Moet ik nu luisteren of wil ik worden gehoord.
Kan ik spreken zonder te worden gestoord.
Mijn verhaal vertellen mijn gevoelens kwijt.
Even weg van de eenzaamheid.

Verdriet komt boven de pijn van weleer.
Verkropte emoties,
de pijn van oud zeer.
Langzaam kom ik alles dan weer tegen.
Dan word mijn vreugde vuur gedoofd door mijn tranenregen.

Maar hoop en geloof is ook voor mij bedoeld.
Daarom zal ik nooit iets laten.
Om te blijven vechten en te blijven praten.

Uiteindelijk heeft men het allemaal goed bedoeld.
Maar nu met zoveel mensen om mij heen.
Heb ik mij nog nooit zo eenzaam gevoeld.