Nacht gedicht

Het nachtelijk dwalen is begonnen
Vraag me niet waarom
In mijn hoofd heeft
zich een web ontsponnen
Mijn tenen staan weer krom
Is het, het ritme van het snurken
Van mijn lieve grote schat
Of van de poes die ligt te schurken
Ik heb het weer helemaal gehad
Het hevig suizen in mijn hoofd
Dat lijkt maar nooit te stoppen
Het liefste ben ik nu verdoofd
Om mijn energie te ontpoppen
Niets van dit alles lijkt mijn deel
Dus pak ik de pen en zet met gedwongen plezier
Het is niet, dat ik me verveel
Deze woorden op papier
Mijn hoofd zit vol gedachten
Ze passen er niet meer in
Het moet er uit en kan niet wachten
Dus ontrafelt deze spin
Het nachtelijke web
Van deze zin en onzin
Het waarom is mij nog niet bekend
En misschien wel nooit,
zegt mijn gevoel
De klokken slaan nu half vier
Ik lig niet in bed maar zit
op een stoel
De deur staat op een kier!