Moederleed

Eens hebben wij je
gekoesterd mijn kind
je was zo welkom,
’t was moeilijk je te krijgen.
wij hebben je zo oneindig bemind
nu zijn we niet goed
en moeten we zwijgen.
je jeugd was niet,
zoals we hadden gehoopt en verwacht.
ziekte kwam in het spel,
maar vergeet nooit,
dat wij het goede hebben betracht.
er waren veel onbegrip en moelijkheden
je zus en jij hebben
daar vast mee geleden
die behoren nu tot het verleden
maar de relatie in in
het niet vergleden.
drie mooie kleine
kleinkinderen, nooit meer zien
het leed is niet te beschrijven, later zul je dat zien misschien.
we missen ze zo, ons leven wordt nooit meer zoals het was
boosheid, verdriet,
alles zoekt een plaats
we waren met de kinderen in onze sas
wat nog steeds niet lukt, helaas.
kom je terug,
zal het moeilijk zijn
er is zo ontzettend veel gebeurd
eens krijgen we het misschien nog
fijn nu wordt er alleen nog getreurd.