Moeder Aarde

De aarde, planeet der mysterie.
Bezaaid met bezielde materie,
Veronderstelt het een waas van interpretaties,
En resem’s van reële relaties.

Thans is het vervloekt om te vergaan,
Daar het niet eeuwig kan bestaan.
Doch beleven ze gans hun beleving
In waan van waardige tijdsbesteding.

Wijlend op de vervliegende tijd,
Totdat men slechts aan’t eind is bevrijdt,
Bij het rijzen van het resolute einde,
Wanneer men niet langer is als zijnde.

Tijdens deze niet-tijdige laatste kans,
Wordt hen macaber klaar- de levenscadans.
Eindeloos verwoed voor het onverwoedbare einde
Dient men het zijnde in te ruilen voor het niet-zijnde.

Zeer slechtSlechtRuim onvoldoendeOnvoldoendeTwijfelachtigVoldoendeRuim voldoendeGoedZeer goedUitstekend (Nog geen stemmen)

Laat wat van je horen

*

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten