Mijn stil verdriet

Mijn stil verdriet,
Stil in mijn bed komen ze aangeslopen.
Ik voel ze langs mijn wangen lopen.
Mijn kussen wordt langzaam nat.
Ik wist niet dat ik zoveel tranen had.
In het donker klinkt een stem.
Wat is er? Misje hem?
Starend in het donker naar de maan.
Fluister ik zachtjes je naam.
Maar liefste je antwoord niet.
Ik lig hier met mijn stil verdriet.
Ik denk zo ontzettend veel aan jou.
En hoe verschrikkelijk veel ik van je hou.
Maar strakjes als de zon weer schijnt.
En het stille verdriet weer verdwijnt.
Ziet niemand meer aan mij hoe de nacht was.
Zo verdrietig zo zuiver maar fragiel als glas.
Zo blij zo vrolijk en zo vol kracht.
Ben ik tot de volgende nacht.