Mijn mond valt open

Mijn mond valt open
als ik jouw voor het eerst zie
ik dacht woo,
zoiets moois kende ik nog nie

eens moet de eerste keer zijn
en ik moet zeggen, ik vond het fijn
om die ene avond met jouw te wezen
dacht eerst dat je zulke mooierds alleen in sprookjes kon lezen
de enige die bij me past ben jij
want we vullen elkaar aan
ook al kijken we
elkaar alleen maar aan
of zie je iets wat ik ook zie staan
we zeggen niks en toch snappen we het
het klinkt heel gek
maar de weg
die wij apart volgden voorheen
en die verdween toen
we elkaar leerden kennen
we volgen nu beide de zelfde weg
en krijgen nooit pech
wij reizen en reizen tot
aan het oneindige einde
en als datgene gebeurt wat
niet kan gebeuren
dat wij ons leven niet
samen kunnen inkleuren
jij blijft altijd in die van
mij en jij in mijn hart
ons leven is pas net opgestart

het einde is de dood
maar ook weer niet
omdat je in men hart en ziel zit
en daarom schrijf ik dit gedicht

om je te laten weten
dat wij elkaar nooit zullen vergeten.