Mijn leven
niet bestand tegen pijn
eens zo mooi
kijkend in de maneschijn
de sterretjes knipoogde zacht
het licht deed me dromen
maar totaal onverwacht
is er een einde aangekomen.
Mijn leven
was een zoet broodje
gesmeerd met geluk
nu is een zootje
brak gewoon weg stuk
de maan geeft nooit meer stralen
de ster schittert niet meer
maar mij hoor je niet klagen
ik vind de weg wel weer.
Mijn leven
is een strijd
van ongelijke kansen
niets dat me nog verblijdt
van vreugde laat dansen
het maantje is gaan slapen
geen sterren in de nacht
het zal nooit meer waken
geeft me niet de kracht.
Laat wat van je horen