Ik keek jouw aan,
En jij zag mij staan.
Je bent zo knap, je bent zo mooi,
Toen besefte ik
Je bent maar een spiegelbeeld
Al die tijden met jouw
En opeens kwam ik erachter
Moet het nou op deze manier eindigen?
Ik besef dat ik niets aan jouw heb,
Met je grote dikke vette stomme klep.
Zahra zat nu te bedenken
Wat ze vivian zal schenken.
Een ronde bal of een vierkante doos,
Oh, wat was Vivian toch Koos.
Misschien een Vriend of een spiegel,
Of een potje Gel.
Vivian zat ook eens te denken
Wat ze zahra zou schenken.
Misschien wat eten,
Of een doos om in te leven.
Op die dag gingen ze de kadootjes aan elkaar schenken,
Ze vonden het allebei niet leuk,
En toen gingen ze elkaar klappen,
Oh wat was lachen.
Laat wat van je horen