Mijn hart als huis

Mijn hart is als een huis,
een huis vol kamers.
Ik gaf één kamer aan jou,
maar toen je me kwetste,
gooide ik je buiten.
Je bleef maar aanbellen,
ik probeerde het geluid
van de deurbel te negeren,
maar soms…
laat ik je toch binnen.
Dan genoot ik van elk moment,
als ik dan weer denk aan die ene keer,
toen je loog tegen mij,
gooi ik je opnieuw buiten
en gaat de deur op slot.