Toen de hemel eindeloos zwart was,
Kwam jij naar me toe, langs het licht van een ster.
Je gezichtje zo wit als de mooiste lelie,
Maar je glans ging voorbij, zo eindeloos ver.
De duisternis heeft je weer meegenomen,
Ver weg in ’t oneindige heelal.
Toch, als ik omhoog kijk naar de sterrenhemel,
Weetik, dat je ergens op me wachten zal.
Laat wat van je horen