Mijn Ellen

Toen de hemel eindeloos zwart was,
Kwam jij naar me toe, langs het licht van een ster.
Je gezichtje zo wit als de mooiste lelie,
Maar je glans ging voorbij, zo eindeloos ver.
De duisternis heeft je weer meegenomen,
Ver weg in ’t oneindige heelal.
Toch, als ik omhoog kijk naar de sterrenhemel,
Weetik, dat je ergens op me wachten zal.

Zeer slechtSlechtRuim onvoldoendeOnvoldoendeTwijfelachtigVoldoendeRuim voldoendeGoedZeer goedUitstekend Beoordeling: 10,00 Stemmen: 1

Laat wat van je horen

*

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten