1001 gedichten om te lezen!
Heel m’n dorre ziel verlangt naar haar
fijn als wit zand
reikt ze me de hand
naar m’n lippen, we reiken naar mekaar
En als de verpletterende lust is geweest
Geen bindingsangst
Maar om elkaar te verliezen zijn we bevreesd
En als ze ’s ochtends snel haar kleren aantrekt
achteloos als een plomp wijf
geniet ik alweer van haar lijf
Val in zwijm als ze eenvoudigweg “goeiemorgen” zegt.
Beoordeling: 7,00 Stemmen: 1 Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
Laat wat van je horen