Met jouw vent

Ooit hadden jij en ik een discussie met jouw vent
Je was nog niet ziek maar wat hij zei was ongekend
Dat als je ooit langdurig ziek zou blijken te zijn
Hij je zou dumpen en jouw vent niet meer kon zijn

Ik werd pislink en het vuur spoot uit mijn ogen
Wat een enorme zak en zonder enig mededogen
Ik hield natuurlijk mijn lippen niet op elkaar
Wij en hij … stonden op lijnrecht tegenover elkaar

Toen het plotseling erg slecht met je bleek te gaan
Is die vent van je toch tot het einde naast je blijven staan
Dat jouw lijdensweg maar kort was, kwam daarbij goed uit
Want over een nieuwe vrouw sprak hij zich al vaak uit

Het is maar waar je op dat moment waarde aan hecht
Terijl je vrouw zo hard en dapper voor haar leven vecht
Niet lang na je overlijden kwam de aap uit de mouw
Hij sprak zich uit en zei ‘Ik pas beter bij jou’

Hoe volslagen idioot en ongevoelig kan een vent toch zijn
Het enigste dat ik voelde om jouw verlies was pijn
Ik had beloofd om op jouw man en dochter te letten
Maar na deze uitspraak kon ik mij hiertoe niet meer zetten

Alle contacten met hen heb ik moedwillig stopgezet
Voor mij is het beter dat ik dan maar niet op hen let
Al vaker heb ik je vent zien lopen met een nieuwe vrouw
Toch hoop ik dat hij regelmatig nog terugdenkt aan jou

Dat hij soms nog even beseft wat hij heeft verloren
Dat hij ergens van binnen het stemmetje van schuldgevoel kan horen
Ik hoop oprecht dat hij van jouw overlijden heeft geleerd
En niemand meer met zijn uitspraken en gedrag ooit nog bezeerd.