Mensen denken altijd dat ik gelukkig ben.
Maar ik heb ook mijn verleden.
Mijn verdriet en pijn.
Maar ik laat het niet merken.
Omdat ik geen medelijden wil.
Want dat maakt het allemaal nog moeilijker.
Ik blijf vechten.
Vechten tot dat het een keer goed gaat.
Vechten tot dat het een keer goed komt.
Want ik weet dat dat zou gebeuren.
Ooit is mijn glimlach echt.
Een glimlacht die ik meen.
Want nu verschuil ik me erachter…
Laat wat van je horen