Eenzaam in een gezin
Het lijkt onmogelijk en toch is het zo
Een dal omgeven door bergen
Je klimt en je klimt maar nooit zul je de top bereiken
Brandende kaarsen die licht geven
Toch geven ze geen warmte
Gedurfd stap je een doolhof in
Om er echter te komen dat moed niet genoeg is om de weg te vinden
Alles schiet door je hoofd
Weglopen,muur bouwen maar vooral verdriet en angst
Wederom staat de grens open naar onbeschrijflijk verdriet
Land der gebroken hart blijkt nog steeds te bestaan
Drie eilandjes en maar één brug
Laat wat van je horen