Een bloedgekleurde traan
drupt langs haar kin
ze raakt met moeite vooruit
tegen de wind in
ze vecht tegen eenzaamheid
maar verliest
haar vingertoppen zijn blauw
ze beseft niet dat het vriest
de pijn in haar hart
is onuitstaanbaar
haar ziel,
onbereikbaar
in de sneeuw
laat ze haar afdruk
van een zoektocht
naar een beetje geluk
de echo van haar laatste schreeuw
blijft in de bergen hangen
een schreeuw om hulp
haar laatste verlangen.
Laat wat van je horen