Laat liefde maar lekker liefde zijn

Laat liefde maar lekker liefde zijn
dat is het ook wel zonder mij,

ik draaide me om naar
het licht van de zon
dat voorzichtig binnen leek
te komen door mijn raam,
en twijfelde mezelf dromen ver weg.

Daar naar waar mijn gedachten onafgebroken
hun vrije loop konden gaan,
en waar jouw holografische verbeelding
stand leek te houden,
in een ruimte vol gebroken licht.

Stierf ik een kleine dood,
zachtjes en onopgemerkt.

Terwijl het licht
steeds zwarter kleurde,
en de muren van de eens
met ruimte overgoten kamer
steeds dichter bij kwamen,
beleefde ik mezelf in de schoenen
van een ander,
al die tijd,
in een onwerkelijke werkelijkheid.

Daar waar het licht van de zon
voorzichtig mijn kamer binnen
leek te komen.

Beleefde ik mezelf dromen ver weg…