Kind toch mijn kind

Ik voel me verscheurd,
uiteengerukt, gebruikt.
Het was toch Mijn kindje
en Mijn buik.
En ik, ik was erbij,
geen trots dat ik het zeg.
Ik zei wat er ook gebeurt,
dit ding moet weg.

Mijn vriend, hij zou niets weten.
Ik hield me tijden voor hem in,
gewoon vergeten.
En genoot van zijn genieten
en zijn levenszin.
Maar kapot was het wel,
daar binnenin.

Geopereerd ben ik,
als menselijk alternatief.
En waarom, waarom heb ik nu juist
dit kind zo lief?
En huil ik om haar,
kus ik nooit geverfde muren.
Wat heb ik gedaan,
die nonchalante uren.

O, ik wil sterk zijn,
ook als diep medelijden welt.
Om mezelf, terwijl het voor hem zo heel heel anders geldt.
Ik wil niet kwetsen maar
wil ook niet lijden.
O God, kunt u mij uit
deze boze droom bevrijden?

Mijn kind,
wat heb ik je toch aangedaan.
Toe, wat nu als we even
samen verder gaan.
Een lichte droom van jij en ik,
ach mag ik even?
Om je daarna voor altijd
aan God terug te geven.

Zeer slechtSlechtRuim onvoldoendeOnvoldoendeTwijfelachtigVoldoendeRuim voldoendeGoedZeer goedUitstekend Beoordeling: 10,00 Stemmen: 1

Laat wat van je horen

*

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten