Dagen streken traag voorbij,
toch ging de wereld door,
behalve bij mij.
Mijn leven was leeg
want jouw leven was weg,
ik keek toe hoe ikzelf het verdriet wegveegde.
Maar de wind liet verdriet niet verstoppen,
ik viel terug naar het begin.
Ik mocht niet opkroppen.
Niets kon de leegte vervangen.
Zonder jou.
Veel kon mij beangstigen.
De gedachte dat ik nooit meer steun van jou kon verwachten.
Weer die leegte.
Niets kon de pijn verzachten.
Uiteindelijk leefde ik met een vreselijk plan voort.
Het leek de enige uitweg;
ik heb mezelf vermoord.
Nu in de hemel ben ik weer bij jou.
Niets kon jou vervangen
omdat ik van je hou.
Laat wat van je horen