Zomaar, omdat je mij neemt,
zoals ik ben,
nooit verwachtingen schept.
Omdat je, als de enige die ik ken,
nooit over het verleden rept.
Mij de ruimte geeft, adem te halen,
mij niet vasthoudt, als ik wil gaan,
mij leidt over bergen en dalen,
mij de zin in doet zien, van het bestaan.
Vaak zijn woorden overbodig, begrijp je mij meteen.
Je steunde mij daar waar nodig,
sleepte mij er vaak doorheen.
Wat ik graag zou willen zeggen is:
je bent mijn beste vriend en ik wil
met dit gedicht zeggen,
dat je een plek in mijn hart verdient.
Mijn maatje die ik kan vertrouwen,
en eindelijk iemand waar ik op kan bouwen.
Iemand met een hart van goud,
ja, jij bent degene die ik in mijn leven houd.
Laat wat van je horen