Ontstroomd onder een sterredeken
die hij haar had gegeven
weerklonk een ivoren gezang
tot in een ware sprookjes eindes regen
waarin hij was doen wensen gebleven
tot in vervulling van zijn diepste verlangen
spreidde hij zijn vleugels int ween
en zag hij nog net zag hoe een sprookjes fee int wit
met haar Jarige Prins in de lamellen van zijn
lichtend luik verdween
en daar legde hij zich te ruste neder
onder een warm vredesboeket
waar zich het geluid van een bel
int waken liet gevoelen …
dat zijn harte schat
voor altijd was geborgen
in Zijn vreugdevolle licht
Laat wat van je horen