In de war

Geen dag komt voorbij
zonder verdriet
ik wil slapen
ver weg van hier
en in mijn dromen keer
ik terug naar een o-zo
mooie wereld dat er
toch nooit zal komen
zonder grote drukke wegen
zonder machines die bomen opeten
met veel groen en veel natuur
waar ik tot rust kan komen
want binnenin stormt het in mij
ik wil het niet, maar
het kan er niet uit
het blijft aan me vreten
alsof het niet wilt dat
mijn ziel blijft leven
het is een soort monster
en ik raak het niet kwijt
misschien als ik erover praat
maar wat moet ik zeggen
ik raak er zelf al niet aan uit.