Ik voelde me jouw zielsverwant

Opnieuw ontmoetten jouw ogen
die van mij
En vreemd genoeg voelde ik me blij
Je nam m’n pijn weg met je hand
Ik voelde me jouw zielsverwant

Ik huilde die dag voor het eerst, sinds tijden
Voelde mezelf zachtjes wegglijden
Weg van de wereld,
maar niet de realiteit
Niet daarvan,
want ik wil je niet kwijt

Je deed me eraan herinneren
dat ik vanbinnen zwak ben
Langzaam beschreef ik het met een pen
Met tranen in m’n ogen gaf ik toe
Dat het moeilijk is, af en toe

Ik doe m’n ogen dicht,
voel je armen om me heen
Ik geniet van het donker,
maar ik geniet alleen
Ik wens je pracht hier,
fluister me in slaap
Voordat ik weer wegzweef,
ontsnapt er nog een gaap

Ik heb gewacht, dagenlang
Ik was alleen, soms werd ik bang
Gehoopt op iemand de me
redt uit de kou
En vannacht kwam ik erachter,
dat ik wachtte op jou.