In de grond
Van mijn hart
Schreeuw ik …..
Ik zal onze vijanden nooit
Vergeven!
Zij zaagden mijn land in stukken
Verhingen onze broer’s en vader’s
Met de appel geur in de lucht
Ter duizenden doden zucht
De geest stond roerloos in de kou
En zij wachten maar op de zon
Waarom ,Mijn land ?
Met duizenden vermisten
Volle lichaam’s Vergasten
Ik moet, wij moeten leven met de gedachte
Dat zij nooit meer terugkeren.
Ik vergeef hen zwarte bloederige
hand nooit en nooit.
Laat wat van je horen