Ieder met onze gedachten

Verliefdheid kan als een bom inslaan,
Maar ik dacht dat zal
wel aan mij voorbijgaan.
Eén flits bleek genoeg om
mijn leven op zijn kop te zetten.
Slechts die ene seconde
keek ik recht in je ogen
En zelden, oh zo zelden gaan dan alle poorten wagenwijd open.
Tot in het diepste van onze ziel keken we elkaar aan
En we wisten dat we voor elkaar moesten bestaan.

Beangstigend, vrolijk, buikpijn maar toch nog het meest die roze wolk
Allebei op een lijn, zonder woorden, we horen bij elkaar.
Je danst de hele avond met mij, een warme gloed neemt ons in beslag
Een van die dagen waarvan je hoopt dat het eeuwig duren mag.

En dan neemt het leven
het weer van je over
Gezond verstand, realiteit, wegstoppen al die plannen.
Dit kan niet, maar het gevoel blijft: een knagend onderbuikgevoel.
Oneerlijk, er wordt in je binnenste een strijd uitgevochten.

Een dag later zien we
elkaar toevallig weer,
We kennen elkaar niet,
anders doet het te zeer.
Natuurlijk komen onze
ogen elkaar toch weer tegen
Slechts in een fractie ontmoeten onze ogen en zien onze diepste gevoelens
En we weten het,
we moeten voor elkaar bestaan.
Dan gaan we verder,
ieder met onze gedachten,
Rare wereld.