Hoe kan ik van iemand houden,
die zich afsluit voor mijn verdriet
en op tijden dat ik hem nodig heb,
de pijn in mijn woorden niet ziet?
Hoe kan ik blijven geven
terwijl ik alleen maar leegte ken,
behoefte heb aan warmte
en acceptatie om wie ik ben?
Waarom blijf ik vechten,
voor hem die niet connecten wil,
die afstand blijft bewaren
en hard kan zijn en kil?
Wat doe ik om zo benaderd te worden,
terwijl er gezegd is: ik hou van jou.
Het zijn woorden vol betekenis,
maar daden vol met kou…
Ik snap niet wat er gaande is,
kan er met mijn hoofd niet bij.
En vraag me dan ook werkelijk af:
hou jij wel echt van mij?
Laat wat van je horen