Hoeveel woorden had je nodig om te weten wat ik voel,
Hoeveel knuffels moest je hebben voor vertrouwen.
Hoeveel strelingen erbij voor dat enige gevoel,
Hoeveel had je nodig om van mij te houden.
Hield mijn twijfel jou gevangen in een angstig idee,
Dat ik op een dag niets meer om jou zou geven.
Ach, misschien was ik heel stiekem wel het bangst van alle twee,
Voor hoe het is om zonder ons te moeten leven.
Hoeveel zinnen had je nodig om te weten wat ons bind,
Dat je blindelings op mij zou kunnen bouwen.
Hoeveel armen om je middel als de puurheid van een kind,
Dat niet bang is om van iemand echt te houden.
Want ik hield zoveel meer van jou dan ik je toen kon zeggen,
Ik gaf meer om jou dan wat ooit je hebt geweten.
Het is nu voorbij, er valt nu niets meer uit te leggen,
Wat morgen had gebracht, behoort nu tot verleden.
Laat wat van je horen