Hoe kan ik je leren lachen
Terwijl ik weet van je verdriet
Schuldig voelen om de ander
Vooruit kijken kun je niet
Er is geen toekomst zonder jou
De kunst van leven me oneigen
Een troost dat morgen morgen is
Onveranderlijk als jouw zwijgen
Je ogen sprankelen niet meer
Evenmin als ons vooruitzicht
Voel wat je graag voelen wilt
Maar voel het niet meer als je plicht
Laat wat van je horen