Hij kon het niet helpen, dat dwazen voor hem spraken

Golven buigen voor mijn voeten,
Spookachtig wit jaagt over de zee,
Ontken dat wat je liefhebt,
Want de wind die luistert mee.

Je weten van een bestaande,
Vreemd maar toch vertrouwd,
Bereid zijn om te zwijgen,
Alleen zijn niet meer koud.

Weten maar toch zwijgen,
Zwijgen en toch niet,
Weet hij te ontkennen,
Ontkennen wat hij ziet.

Maar hij kon het niet helpen,
Dat dwazen voor hem spraken,
Dat rozen plukken mooi was,
Maar dat hun doorns staken.

Zeer slechtSlechtRuim onvoldoendeOnvoldoendeTwijfelachtigVoldoendeRuim voldoendeGoedZeer goedUitstekend (Nog geen stemmen)

Laat wat van je horen

*

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten