De grijze grauwheid van de les
zware dofheid drukt mijn wezen
deze dag gaat nooit voorbij
Wanhopig zoek ik naar een reden
van bestaan – richt mijn gebeden
tot U – verhoor mij en verricht
Uw wonder, nú!!
En verdomd, daar valt zonder gêne
mijn blik in het bloesje van Marlène
Héél mijn wezen richt zich op
……
en ik weet: ik ben Uwe genade deelachtig
Is het docentschap niet soms prachtig?
Laat wat van je horen