Had ik maar vleugels.
Dan kon ik voor eeuwig zweven.
Weg van alles en iedereen…
Waar ik toch niet gelukkig kan leven.
Daar hoog in de lucht…
Kan ik het geluk makkelijk bereiken.
Omdat ik mijn eigen richting mag bepalen…
En er geen mensen zijn die aan mijn kop zeiken.
De wind die me dan meeneemt…
Tot boven de wolkengrens.
Daar waar ik ongestoord kan leven.
Dat is echt mijn wens.
Maar het zal altijd bij een wens blijven…
Nooit wordt het werkelijkheid.
En misschien ook maar beter zo.
Anders raak ik mijn angsten nooit kwijt.
Laat wat van je horen