Ik heb je in mijn armen
de wereld bestaat niet meer,
er speelt enkel nog muziek
voor twee mensen, ik en jij.
Als ik zo dicht bij je ben
vervaagt de grens
tussen echt en droom,
alles straalt,
net als geluk,
dan lijkt alles weer zomer voor mij.
Jij geeft mij de warmte
van een blakende zon
jij schenkt mij de geur
van bloeiende seringen,
het zwijgen spreekt
als adem fluistert
jouw woorden lief
net vogels die zingen.
Een dansje slow, alleen wij twee
van alles weg in romantisch licht,
jouw zoekende lippen in mijn hals
lachen een traan op mijn gezicht.
En het werd zomer in november…
Laat wat van je horen