Het was gewoon te vroeg

Het was gewoon te vroeg
jij had alles opgeven.
Zelfs je man je ouders
je tante je oom en je kinderen.
Mama was nu boven.
Boven bij 0pa en 0ma, wat moesten ze van jou denken?
Ze wilde jou nog niet kwijt.
Maar jij dacht aan jezelf.

Jij wilde niet meer jij gaf op.
Jij wilde geen strijd meer vechten.
Jij keek niet meer naar andere.
Andere hebben pijn nu dat jij er niet meer bent.
Jij wilde dat niet jij wilde alles behalve iemand pijn doen maar waarom?
Waarom jijzelf dan wel?

Ik snap het niet nu nog steeds niet en het is al een jaar geleden.
Jou ziel was op hij kon niet meer.
Jij had alles, de steun van Familie, vrienden en kinderen.
Die ene keer was het te laat het was gebeurd.
Is dan die steun voor niets geweest?
Jij lag in de kist vol met bloemen.
Ik kan het gewoon niet benoemen.
Het doet zo’n pijn,
Het had niks veroorzaakt dat dacht jij.

Jij was verlost en wij?
Wij hadden verschillende emoties.
Emoties van verdriet.
Alleen verdriet.
Waarom had je het gedaan?

Dit wou jij niet je kon wel op zijn maar dit is gewoon niet wat jij wilde.
Jij bent nu weg en je bent alles kwijt en hebt er niks mee bereikt.
Ik kan nu alleen nog rusten met de gedachten dat jij boven mij bent.
Boven mij in de wolken ver in wolken Ja in de hemel.
Daar heb jij rust en daar zul jij Op mij wachten.

Zeer slechtSlechtRuim onvoldoendeOnvoldoendeTwijfelachtigVoldoendeRuim voldoendeGoedZeer goedUitstekend (Nog geen stemmen)

Laat wat van je horen

*

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten