Het onweert buiten,
het onweert binnen in mij.
De bliksem slaat neer
en symboliseert mijn woede.
Onmacht om hetgeen mij is aangedaan maakt,
dat ik huil als de regen die volgt op een donderslag.
Het enige wat ik wou,
was stralen als de zon.
Warmte gevend,koesteren,
kleur geven aan,
Een groot deel van mijn leven,
er werkelijk zijn.
Maar een zonsverduistering belette mij te schijnen.
Ik wacht totdat de bui overdrijft,
dan zijn mijn tranen gedroogd,
Dan kan ik weer stralen zoals ik bedooeld ben.
Laat wat van je horen